Vietnam Airlines ออนบอร์ดกับ Skyteam แม่ดอกบัวทอง Sydney to Ho Chi Minh City

สวัสดีครับ เมื่อไม่นานมานนี้ได้มีโอกาศบินกลับไทยกลับสายการบิน Vietnam Airlines
จาก SYDNEY – BANGKOK Via HoChi Minh City
ความจริงมีโอกาสได้ตั๊วราคาไม่ต่างการนักจาก การบินไทย หรือ เอมิเรตส์ บินตรงจากซิดนีย์เหมือนกัน แต่ด้วยความที่มีโรคประจำตัว คือชอบลองของที่ไม่เคย เลยติดสินใจ จองตั๊วกับแม่ดอกบัวทอง เวียดนามแอร์ไลน์ ในราคาถูถแสนถูก 720 AUD
แถมแอบเข้าไปเที่ยวในโฮจิมินคืนหนึ่งด้วยยยย เลยวางแผนจะแวะไปเยี่ยมเพื่อน

เมื่อจองทุกอย่างเรียบร้อยแล้วพงษ์ประยูร(ขอเรียกตัวเองด้วยชื่อจริงนะครับ) ก็ลากกระเป๋ามาสนามบิน King Ford smith international airport Sydney ครับ เตรียมตัว Check in แอบมาถึงสนามเคาส์เตอร์คนแรกแต่พวกพนักงานนางยังไม่เปิด รอประมาณ 20 นาที พงษ์ประยูรเลยขอ Windows seats ทั้งจาก Syd – SGN , SGN – BKK.

ให้ข้อมูลหน่อย กระทู้นี้เอาแค่ ซิดนีย์ โฮจิมิน ก่อนแล้วกันครับ พงษ์ประยูรขี้เกียจพิมพ์ ฮ่าๆ
Flight – VN 722
Route – Syd – SGN
Seats – 8A
Time – 10.15 AM
Aircraft – Airbus A330-200
Departure – 25th April 2014
Arrival – 25th April 2014

เตือนครับสนามบินคิงฟอร์ดสมิธ ตรง immigration แถวยาวมากกก ใครที่บินไฟรท์เช้า หรือไฟรท์เย็นเผื่อเวลาดีๆนะครับ ยิ่งถ้าต้องเสียเวลาทำ Tax refund เพราะเพื่อนที่บินไฟรท์ติดๆกันของการบินไทย ตกเครื่อง เพราะวิ่งให้ขาขวิดทำโน้น นี่

ผ่าน ตม มาแล้วครับ เช้าๆ ร้านรวงก็ยังเปิดไม่ร้อยเปอร์เซ็น แต่ก็มีของให้ช็อปให้ทานครับ
พงษ์ประยูรไม่สนครับเพราะของที่ห่อกลับบ้านก็เต็มแล้ว
ไม่อยากไปเป็นคนบ้าหอบฟางอยู่ที่ โฮจิมิน พงษ์ประยูร ก็เลยไปนั่งรอหน้าเกต 31 ที่แม่ดอกบัวทอง เวียดนามแอร์ไลน์ จะแวะเข้ามารับ
แต่ไปถึงนางยังไม่มีมาครับ ก็เลยไปนั่งโดปคอฟฟี่ คาเฟ่ใกล้ๆ ลงรูปไปเลยเต็มๆ ไม่ปงไม่ปิดหรอกชื่อ ฮ๋าๆๆ

ชิวๆครับ นั่งดูเครื่องบินแลนด์ดิ้ง เทคออฟ มีความสุขมากกกกกก
(คนอื่นหากเครื่องดีเลย์คงอารมย์เสีย แต่พงษ์ประยูรเวลาเครื่องดีเลย์จะดีใจเพราะให้อยุ่ที่สนามบินนานขึ้น เห็นเครื่องบินเยอะขึ้น ฮ่าๆ โรคจิต)

จิบกาแฟเสร็จก็เดินชมความงดงามของสิ่งประดิษฐ์ที่กลั่นจากมันสมองของมนุษย์เรา มันบินได้จริงๆ ตอนเด็กๆอยากเป็นนก เพราะอยากบินได้ ตอนนี้ใด้บินจริงๆแม้จะต้องพึ่งพาปีกเหล็กอันใหญ่ๆ แต่ก็ได้อารมณ์เหมือนกันนะ

คลั่งกับเครื่องบินอยู่สักพัก แม่ดอกบัวทองก็เข้าเทียบท่า แต่ตรงหน้าเกตไม่สามารถมองหน้าแม่นางได้ พงษ์ประยูรเลยวิ่งอ้อมออกมาตรงร้านดิวตี้ฟรีที่ทำมุมกับ เกต 31 เพื่อจะยลโฉมของดอกบัวงามๆดอกนี้

พวกพี่ท่านกำลังเสกของเข้าท้องแม่ดอกบัวทองของผม นางต้องอุ้มท้องประมาณ 9 ชั่วโมงเต็มเพ่ือส่งต่อที่ โฮจิมิน (แหม๊ะๆไม่เกี่ยวกันไสยศาสตร์นะ แค่สัมภาระของท่านผู้โดยสารเท้านั้นเองคับบบบ)
เอ้าาาา ดูหน้าแล้ว ก็ต้องดูตูด โอ้ยยยย ดูบั้นท้ายนางด้วย เค้าบอกว่า ดูช้างให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่ (ไม่เกี่ยวเล้ยยยยยย)

สำราญบานฤทัยแล้วก็กลับมานั่งรอเรียกบอร์ดดิ้ง ก็เจอลูกลิงมาป่วนนนนนน ลูกลิงญี่ปุ่นตัวนี้น่ารักมากกกก น้องโซระซัง 5 ขวบเป็นเด็กน้อยที่ฉลาดมากกก น้องจะต่อเครื่องกลับโตเกียว มากับครอบครัว คุณแม่คุณพ่อ คุณน้องโซวะจัง หนึ่งขวบ เด็กบ้าอะไรก็ไม่รู้น่ารักมากกกกกก เกือบจะจับยัดลงกระเป๋าเก็บกลับบ้าน

เรียกขึ้นเครื่องแล้วววว โอ้ยยยอยากอยู่ที่สนามบินต่อ ระหว่างเดินก็ถ่ายมุมบังคับหน่อยกับ แม่ดอกบัวทอง A330-200 ครั้งแรกเลยนะเนี๋ยที่พงษ์ประยูรได้สัมผัสกับเครื่องรุ่นนี้ โอ้ยยๆๆ ตื่นเต้นอยากร้องออกมาเป็นภาษาดอกไม้

พนักงานต้อนรับบนเครื่องพร้อมชุดอ๋าวหย่ายกำลังบอกทางผู้โดยสารเวียดนามไปที่ที่นั่ง ด้วยภาษาที่มีเอกลักษณ์เฉพาะประเทศมากๆ พงษ์ประยูร ได้ยินทีไร ต้องหันไปมองตามทุกที จะว่าน่ารักก็น่ารัก จะว่างงก็งงว่าคนเราสามารถครีเอทออกมาได้เนอะ

ด้วยความที่เดินเข้าเครื่องเป็นคนท้ายๆเลยไม่ได้ถ่ายรูปที่นั่งร่วมๆใน cabin เพราะความเกรงใจผู้โดยสารท่านอื่น เลยเก็บไอโฟนสี่เอสหน้าจอแตกมาถ่ายตรีนตัวเองต่อ

ขนาดที่นั่งผมโอเคนะ ไม่อึดอัด เที่ยบกับความสูงมาตรฐานคนเตี่ยอย่างผม 165 CM พอดีเป๊ะ
จัดที่นั่งแบบ 2-4-2 เครื่องไม่เต็มครับ ผู้โดยสารประมาณ 60% ข้างผมว่างสบายๆๆ เห็นสีฟ้าๆนั่นหมอนครับ ไม่มีคนใช้เลยยัดๆไปใต้ที่นั่ง

เวียดนามแอร์ไลน์อยู่ในกลุ่มพันธมิตร Skyteam ครับ
พงษ์ประยูรมีบัตร Sky Team member ของ Korean Air เก็บไมล์ร่วมกันได้ครับ ประมาณ 50% ครับ

เริ่มแท๊กซีออกจากง่วงช้าง ท่ามกลางฝนตก ช่วงที่ผ่านมานี่ ซิดนีย์อากาศไม่ค่อยดีเลยครับ กำลังจะเข้าฤดูหนาว เดี๋ยวฝน เดี่ยวแดด

ของสิ่งแรกที่แจกบนเครื่องครับ ผ้าเย็นนนนน ไม๊จ๊ะผ้าเย็น อารมเดียวกันกับนั่งรถไฟฟรีไปต่างจังหวัดแล้วมีแม่ค้ามาขายน้ำเปล่า ผ้าเย็น
แอร์ไม่ยิ้มเลย พงษ์ประยูรก็เคยได้ยินกิตติศักดิ์พวกคุณๆอยู่บ้าง ก็เลยทำใจไว้แล้วแต่ก็ไม่วายคิดไปว่าถ้าพวกเค้ายิ้มบ้างคงจะน่ารัก น่าคุยด้วยไม่หยอกเลย

ถ้าจะไม่ผิดไฟรท์นี้มี สจ๊วตสองคน มีคนหนึ่งยิ้มแย้มตลอด ให้ห้าดาวเลยคนนี้ น่าตาไม่ได้หล่ออะไร แต่ performance + personality ให้ 5 เต็มครับ ทั้งไฟรท์นี้มีพนักงานยิ้มแย้มอยู่คนเดียวจริง  หันออกไปทางซ้ายเจอ MH มาเลเซีย แอร์ไลน์ เห็นแล้วก็ทำให้นึกไปถึง MH370 เมื่อไหร่จะเจอซักที กลับบ้านได้แล้วครับ ญาติๆรออยู่นะ

ไถล่ตามรันเวย์อยู่สักพัก แม่ดอกบัวทองก็พร้อมที่จะ Take off หลังจาก ปล่อยให้เจ้าถิ่นบินขึ้นบินลงเป็นว่าเล่น ฝนก็ยังคงตกปรอยๆ

ลำนี้คาเท่ น่าจะไป ฮ่องกง

เมื่อเครื่องแตะระดับที่ต้องการ พวกคุณพนักงานต้อนรับก็เริ่มเสริฟเครื่องดื่มกับของเคี้ยวเล่นก่อนครับ พงษ์ประยูรรับ น้ำแอบเปิ้ล รวมมิตรเมล็ดพืชตระกูลถั่ว และทิชชู่ มาเคี้ยวเล่นครับ

มาพร้อมกับเมนูอาหารให้เลือกครับ เมนูก็มีทั้งเครื่องดื่ม อาหารสำหรับ breakfast, lunch, dinner อยู่ที่ช่วงเวลาที่เราบินครับ แต่ละช่วงจะมีอาหารของชนิดให้เลือกครับ

ของพงษ์ประยูรมี เนื้อ กับ ปลามาให้เลือก พงษ์ประยูรจิ้มเอาปลาครับ เพราะไม่ทานเนื้อ ระหว่างเสริพอยู่พนักงานทำถาดอาหารคว่ำตรงข้างที่นั่งผมพอดี เกือบคว่ำใส่หน้าตักพงษ์ประยูร ถ่ายรูปไม่ทัน ไม่มีการขอโทษผู้โดยสารสักคำเลยครับ ให้คะแนนติดลบ 5 ไปเลยครับ

พอได้อาหารของตัวเองผมก็จัดกันสวาปามอย่างรวดเร็วเพราะตั้งแต่เช้าทานแค่กาแฟไปแก้วเดียวที่สนามบิน มัวแต่เอ็นจอยเครื่องบิน เลยลืมทาน ฮ่าๆ อาหารแม้จะไม่ได้ออกมาจากครัวคุณหรีด แต่ก็ไม่แย่อย่างที่คิด หรืออาจจะเพราะพงษ์ประยูรเป็นคนทานง่าย(มั้ง) ใน 3/5

 

ทานเสร็จได้เวลาสำรวจครับ เลยไปดูในห้องน้ำสักหน่อย มันแคบได้ใจจริงๆ ถ้าเป็นฝรั่งตัวใหญ่คงเข้าไม่ได้ หรือติดอยู่ในนั้น เพราะพงษ์ประยูรเป็นผู้ชายไซส์เล็กยังรู้สึกอึดอัดอะครับ

กลับมาพนักงานก็เดินมาปิดหน้าต่างให้ผู้โดยสารพักผ่อน นอนนนนนน (แต่ฉันไม่อยากนอนนนนนนน ) ก็เลยนั่งดูหนังไปเรื่อยๆ เออ ยังแค้นอีจอมอนิเตอร์ไม่หาย เพราะตรงที่นั่งมันไม่สมประกอบ รีโมตใช้ไม่ได้ แต่จิ้มในจอเอา ก็เลยเปลี่ยนมานั่งดูที่ข้างๆ [/b]

ดูไปได้สักพัก ก็มีคนมาสะกิด หันไปดู เป็นลูกลิง โซระซัง แวะมานั่งเล่นด้วย จากนั้นทั้งไฟรท์ไม่ได้นอนหรอกครับ นั่งเล่นกับลูกลิงจนเครื่องลง ลืมบอกไปน้องพูดอังกฤษไม่ได้ ส่วนพงษ์ประยูรก็พูดญี่ปุ่นไม่ได้ แต่เรามองตาแล้วเข้าใจ เอ้ยยย ไม่ใช่ เราให้ภาษามือบ้าง เปิด Auto – Dictionary ใน i – pad บ้าง สอนกันนับเลขบ้าง อีลูกลิงก็หนีพ่อแม่มานั่งเล่นกันพงษ์ประยูร หลังจากที่พงษ์ประยูรเดินไปบอกพ่อแม่น้องว่าไม่เป็นไร เพราะพงษ์ประยูรรักเด็กมากกกกกก น้องก็เลยนั่งอยู่กับพงษ์ประยูรตลอด flight ขอชื่นชนน้องหน่อย ในขณะที่น้องซน แต่น้องจะเป็นคนที่มีมารยาท และสัมมาคารวะมากกกกก ชอบ ขอเป็นลูกได้ไหมครับบบบบบ ตลกคือน้องสอนพงษ์ประยูรนับเลขภาษาญี่ปุ่น

ปล รูปถ่ายตั้งแต่นั่งรอเครื่องให้รู้ว่ามันซน มันน่ารักขนาดไหน

เล่นกับน้องไปเรื่อยๆเบาๆ คุณสจ๊วตก็เดินมาเปิดหน้าต่าง น่าจะใกล้ถึงแล้ว พนักงานเริ่มแจกเครื่องดื่ม รวมไปถึง เริ่มเสริฟอาหาร รอบนี้ได้ทานไก่ครับท่านผู้ชมมมม ส่วนเครื่องเคียงก็ไม่มีอะไรมาก ตามรูปครับ หากแต่ดูรูปแล้วคงไม่ทราบถึงรสชาต อยากบอกว่าให้คะแนนแค่ 1/5 พอ หนึ่งคะแนนมาจากคุณประโยชน์ที่ช่วยประทังชีวิต ไม่ได้มาจากรสชาติ จบนะ!

ทานเสร็จก็งัดสิ่งของที่อยู่ข้างหน้าขึ้นมาดู มี แมกกาซีน สองฉบับ เมนูที่เสียบเอาไว้เอา รวมไปถึงถุงสำหรับอ้วก พร้อมมาก ส่วนแผ่นกระดาษสาธิตในเวลาฉุกเฉินนี้หยิบมาเพ่งเล็งตั้งแต่ก่อนเครื่องเทคออฟ ชอบอ่านชอบดูแต่เอาจริงๆ จำไม่ได้หรอก แค่ผ่านตาก็ยังดี

สักพักใหญ่ๆ กัปตันก็ประกาศด้วยสำเนียงออสซี่ ว่าจะทำการลดระดับแล้วจะทำการลงจอด พงษ์ประยูรก็ลุ้นว่าพี่ท่านจะเอาเครื่องลงได้นิ่มแค่ไหน ช่วงแลนดิ้ง สักพักมีความรู้สึกว่าเครื่องแตะพื้นแล้ว (รู้สึกไปเอง) กำลังจะชมกัปตันว่าเอาแม่ดอกบัวลงได้นิ่มมากกกก แต่ในขณะกำลังจิตนาการคำชม เครื่องก็เอาล้อกระแทกพื้นดังปัง โอ้ยยยยยย หลังเกือบเดาะ ที่กำลังจะชมกลายเป็นคำสบถในใจ สบถไปถึงกัปตันว่าขับเครื่องบินรบมาก่อนหรือไง ฮ่าๆๆ

ระหว่างนั้นนั่งรอให้คนออกไปให้หมด เพราะอยากถ่ายรูป cabin เก็บไว้ ไอ้เจ้าโซระก็วิ่งมาหา แล้วชี้ไปทางคุณพ่อของน้อง พร้อมน้องทำท่าทางประกอบและพูดว่า แชะแชะ โอ้ยยย น่ารักทั้งครอบครัว ก็เลยถ่ายรูปเป็นที่ระทึก เอ้ยยย ระลึกให้ครอบครัวน้อง หลังจากที่เป็นพี่เลี้ยงจำเป็นบนเที่ยวบิน VN722

พงษ์ประยูรก็เดินออกไปเป็นคนท้ายๆ ระหว่างออกตรงบันไดเทียบก็หยุดถ่ายรูปสักรูปสองรูป เพราะยังมีคนกำลังเดินออกมาตามอีกนิดหน่อย แต่ระหว่างที่ถ่ายรูปด้วย I phone หน้าจอแตก

คุณกัปตันก็เดินออกมา ถือของพะรุงพรังมากกกก กำลังจะเดินผ่านผม อยู่ๆแกก็หันกลับมาถามพงษ์ประยูรว่า อยากเข้าไปถ่ายใน ห้องนักบินไหม ? พงษ์ประยูรตอบกลับไปด้วยความเร็วแสงว่า Please แกเลยเดินนำเข้าไปในห้องนักบิน
พร้อมบอกว่า รกหน่อยนะ ฮ่าๆๆๆ แล้วก็จัดการถ่ายรูปให้ ตอนนั้นพงษ์ประยูร ขอยกเลิกคำสบถทั้งหมดในขณะบินเที่ยวบินนี้ ฮ้าๆๆ
คะแนนที่ให้ติดลบไว้ ขอบวก 10 เข้าไปเพราะกัปตันคนเดียวเลยนะเนี่ย ถ่ายอย่างรวดเร็ว

แล้วก็วิ่งออกมาขึ้นรถ shuttle bus เพราะผู้โดยสารคนอื่นขึ้นไปรอบนบัสหมดแล้ว พงษ์ประยูรขึ้นบัส ก็เลยบอก sorry ทุกคนบนรถ รวมไปถึงคนขับด้วยยยย เมื่อถึงสนามบินพงษ์ประยูรก็ไปเข้าคิวออกนอกเมือง แทนที่จะไปที่ห้องเปลี่ยนไฟรท์ ก็ไฟรท์ต่อของผมมันเช้าวันรุ่งขึ้นครับ วันนี้ไปแว๊นในเมืองก่อน ไปรบกวนเพื่อนเล่นๆดีกว่า ฮ่าๆๆ

ยังไงขอจบการรีวิว Vietnam Airlines สายการบินเพื่อนบ้านไว้แค่ Sydney – Ho Chi Minh นะครับ เพราะขากลับกทม คงมีคนเคยทำไปบ้างแล้ว อีกอย่าง ขากลับไทย นอนอย่างเดียว ฮ่าๆๆๆ
Vietnam Airlines ในเครือ Sky Team เป็นตัวเลือกที่โอเคอีกตัวหนึ่งครับ โดยราคาที่ไม่แพงมากนัก ไม่ต่างจาก Low – cost เท่าไหร่ แต่เป็นสายการบิน Full Service ลองดูนะครับบินไปเที่ยวชิวๆราคาเบาๆ ไม่แย่ครับ

ผมให้ 7.5 เต็ม 10 ครับ (บวกความประทับใจส่วนตัวไปแล้วครับ) ฮ่าๆๆ [/b]

ไว้เจอกันโอกาศหน้าครับ